- O to własnie chodzi.

rozwikłac tajemnice jej ¿ycia.
- Zrobię to. O dziesiątej.
¿akietów, od granatowego do jaskrawo pomaranczowego, ale
wyłączność na zeznanie w sprawie Rossa McCalluma.
Bo¿e, jaka to wszystko w koncu okazało sie katastrofa! - wysapał
apartament, jedna reka sciskajac klucze w kieszeni, ¿eby nie
znała miłosc ojca. Kylie ¿ywiła sie ta nienawiscia, rywalizujac
437
Zamkniety na klucz, oczywiscie. Znowu. Dlaczego? Zastukała
czym nie powinien.
243
czując chłód topniejących kostek lodu. Jak ten człowiek, ten nadęty potwór może być jej ojcem?
Po dziesięciu latach kłamstw i zwodzenia wreszcie udało jej się odnaleźć córkę.
tak ¿e zielone teczówki kryły sie w cieniu gestych, ciemnych

- Rose, wiem, że masz obowiązki wobec rodziny, ale czy nie uważasz, że twój wybór
- Wcale się nie narzucam. Próbuję jedynie uniknąć nudy.
Spojrzał na purpurowe niebo. Wyczuwał w niej tęsknotę za kimś bliskim, ogromną potrzebę miłości i niemal dotykalną samotność. Mimo różnic, jakie ich dzieliły, zdawała się rozumieć swojego młodego lokatora. Tak, do cholery, od dawna nikt nie rozumiał go tak dobrze. Chociaż niechętnie, musiał przyznać, że naprawdę ją lubi.
- Kogo? - spytał, wydłużając krok. Niech Daubner zapracuje na posiłek. Ruch dobrze
hrabia i znowu pogłaskał ją po ręce. - I co było dalej?
- Mam swoje powody. Wkrótce je wyjawię. Tylko nie pozwól jej uciec. Jest bardzo
- Odpuść se. Chcesz się przejechać? Nie słyszałeś, że to zabija?
Swoim spojrzeniem przyciągnął wzrok Klary. Podeszła do grilla i zaczęła machać ręką, by rozwiać dym unoszący się znad mięsa.
Alexandra założyła niebieski kapelusz, przypięła Szekspirowi smycz i ruszyła w dół
- Skąd wiesz? - zapytała cicho. - Skąd wiesz, co czuję?
- Uwaga godna sawantki.
Gdy jej nie przerwał, wzięła głęboki oddech i dodała, siląc się na spokój: - O moim
Opuściła dłoń z ociąganiem.
nam towarzyszył?
- Dziękuję. - Wzięła głęboki oddech. - Chcę cię przeprosić. Mówiłeś i robiłeś bardzo